کودک یک ساله و مراحل رشد فیزیکی و روحی او در یک سالگی

فرزندان باارزش‌ترین دارایی هر پدر و مادر هستند. به همین دلیل است که بسیاری از والدین به‌دنبال پرورش خلاقیت، استعدادیابی در کودکان و … هستند. هیچ‌چیز برای والدین زیباتر از این نیست که می‌بینند کودک دلبندشان چطور شروع به راه‌رفتن می‌کند، چطور شیرین‌زبانی می‌کند و چگونه غذاخوردن را یاد می‌گیرد. شاید مهم‌ترین دوران زندگی هر کودک یک‌سالگی او باشد. کودک یک ساله در مسیر رشد و نمو خود تغییرات زیادی را تجربه می‌کند. پدر و مادرها باید هشیار باشند و گام‌به‌گام در این مسیر او را هدایت کنند. در این مقاله درباره‌ی رشد فیزیکی، رفتارها، مهارت‌های فردی و اجتماعی و سلامتی کودک یک ساله مطالبی می‌آموزید.

رشد فیزیکی

هنگامی‌که کودکان به ۱۲ ماهگی می‌رسند، بسیار حرفه‌ای روی زمین می‌خزند و با کمک گرفتن از دسته مبلمان یا وسایل دیگر در اطراف حرکت می‌کنند. به‌جای اینکه به آنها کمک کنید، اجازه بدهید خودشان حرکت کنند و فقط کودک خود را تشویق کنید. ممکن است کمی طول بکشد تا بتواند به‌راحتی از اتاقی به اتاق دیگر برود، بنابراین مدام بغلش نکنید و به او فرصت دهید آزادانه در یک محیط ایمن حرکت کند. همچنین می‌توانید مبلمان و اثاثیه را طوری بچینید که از آنها کمک بگیرد. فقط مراقب باشید به خود آسیب نزند.

کودک در ۱۲ ماهگی می‌تواند اشیای کوچکی به اندازه‌ی کشمش را بین انگشت اشاره و انگشت شستش نگه دارد. بیشتر کودکان در ۱۶ تا ۱۷ ماهگی راه می‌روند و تا ۱۸ ماهگی می‌توانند توپی را بالای سرشان پرتاب کنند و سعی کنند آن را بگیرند.

سایر مهارت‌های فیزیکی کودک یک ساله

• می‌توانند به توپ لگد بزنند؛
• خودشان را از صندلی بزرگسالان بالا بکشند؛
• به‌خوبی راه بروند و بدوند؛
• دو یا سه تکه از اسباب‌بازی‌ها را روی هم بچینند و برج بسازند؛
• درِ بطری آب یا درِ خودکار را بکشند؛
• با قلم خط‌خطی کنند؛
• سعی می‌کنند با قاشق یا چنگال خودشان غذایشان را بخورند.

اگر نگران هستید که رشد کودک‌تان به‌اندازه‌ی کافی سریع است یا نه، بهترین کار مراجعه به پزشک متخصص اطفال است. صریحا از پزشک کودک‌تان بپرسید که فرزندتان در هر مرحله از زندگی، باید بتواند چه کارهایی را انجام دهد. همه‌ی کودکان در سراسر جهان، از هر فرهنگی که باشند، تقریبا از یک الگوی پیشرفت تبعیت می‌کنند.

رفتار

۱. اضطراب جدایی

«اضطراب جدایی» از بزرگ‌ترها در کودک یک ساله، طبیعی است و معمولا بین ۸ تا ۱۴ ماهگی شروع می‌شود و ادامه می‌یابد. این حالت ممکن است از نظر مدت‌زمانی که طول می‌کشد و شدت آن، در کودکان مختلف متفاوت باشد. به‌طور کلی طبیعی است که کودک با جدا شدن از مادر، اضطراب اندکی را تجربه کند. والدین باید برای کمک‌کردن به کودک‌شان، روالی همیشگی برای خداحافظی‌کردن از او داشته باشند. وقتی کودک را ترک می‌کنید (برای رفتن به محل‌کار، خرید و نظایر آن) و او را به پرستارش می‌سپارید، از او با یک شیوه خداحافظی کنید و سعی نکنید آن را تغییر دهید. در غیراین‌صورت اضطراب کودک را شدیدتر می‌کنید. هرگز دوباره به سویش برنگردید، حتی اگر گریه کند.

یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات والدین این است که تحمل گریه کودک را ندارند و دور از چشم او و بدون خداحافظی از او منزل را ترک می‌کنند. هرگز این کار را نکنید. هنگامی‌که کودک در حال بازی یا انجام فعالیت و سرگرمی است، نزد او بروید، خداحافظی کنید و حتی او را ببوسید، زیرا اگر کودک به‌طور ناگهانی متوجه‌ی رفتن شما شود، تصور خواهد کرد فرصتی برای خداحافظی یا بوسیدن والدینش نداشته است و همین او را مضطرب می‌کند. حتی اگر کودک ناراحت می‌شود و گریه می‌کند، نگران نباشید، زیرا پس از رفتن شما به‌سرعت ساکت خواهد شد. البته ضروری است که یک پرستار دانا و کارآزموده از کودک مراقبت کند.

. استقلال‌طلبی

یکی دیگر از رفتارهای مهم که از هر کودکی سر می‌زند، این است که هر چیزی را در مسیرش پرت می‌کند. این را درک کنید که کودک به هیچ‌وجه قصد آزاردادن شما را ندارد. یک کودک یک ساله فقط به‌طور طبیعی کنجکاو است، بنابراین احتمالا او به این موضوع فکر می‌کند: «واقعا چه اتفاقی می‌افتد اگر این فنجان را از آن ارتفاع پایین بیندازم؟» درواقع تنها چیزی که کودک یک ساله اصلا به آن فکر نمی‌کند این است که «ببینم واقعا می‌توانم با این کار مامان را دیوانه کنم؟!»

کودک شما دیگر کم‌کم متوجه شده است که فردی مستقل از شماست. بنابراین اگر تلاش می‌کند استقلال خودش را به‌دست آورد، تعجب نکنید. اگر کودک برای سوار شدن در صندلی مخصوصش در اتومبیل یا کالسکه‌اش، برای حمام کردن یا تعویض پوشکش با شما کلنجار می‌رود، مانعش نشوید. اجازه دهید کودکان به این شیوه تلاش کنند و استقلال‌شان را به‌دست آورند. فقط در مواردی که می‌خواهید کودکان‌تان حرف‌شنوی بیشتری از شما داشته باشند و آنها قبول نمی‌کنند (مانند نشستن در صندلی مخصوص در اتومبیل) با پرت کردن حواسش کار خودتان را انجام دهید. مثلا هنگامی‌که می‌خواهید او را به داخل اتومبیل ببرید، اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را به دستش بدهید یا آوازی را که دوست دارد بخوانید تا حواسش پرت شود.

زبان

کودک یک ساله واژگان محدودی مانند مامان، بابا و دادا را بلد است. در این سن، آنچه از بیشترین اهمیت برخوردار است، واکنش کودک‌تان نسبت به سخنان دیگران است. آیا او می‌تواند صدای پدر و مادرش را تشخیص دهد؟ آیا نسبت به اسم خودش واکنش نشان می‌دهد؟ هنگامی‌که می‌گویید «بالا»، دستش را بالا می‌برد؟ آیا نسبت به سروصداهایی مانند صدای جاروبرقی یا بوق اتومبیل واکنش نشان می‌دهد؟ آیا هنگامی‌که دیگران درحال خندیدن هستند می‌خندد؟ آیا هنگامی‌که به او لبخند می‌زنند، واکنش نشان می‌دهد؟ اگر نه، حتما به پزشک فرزندتان مراجعه کنید.

در طول این یک سال متوجه خواهید شد که کودک برخی از کلمات تک‌واژه‌ای را ادا می‌کند. او کم‌کم مسیرهای ساده مانند «بینی‌ات کجاست؟» را دنبال خواهد کرد. یکی از مهم‌ترین روش‌ها برای پیشرفت زبان و تقویت فن بیان کودک، صحبت کردن با اوست. ۹۰ درصد کودکان، کلمات را ازطریق تکرار و تقلید از والدین و اطرافیان‌شان می‌آموزند. برای فرزندتان کتاب بخوانید و با او گفت‌وگو کنید. به او بگویید: «این چیست؟ یک سگ! سگ چه کار می‌کند؟ می‌دود!» تا حد امکان با آنها ارتباط برقرار کنید و آنها را با واژگان مختلف آشنا کنید.

سلامتی

در طول یک‌سالگی، پزشک کودک‌تان چندین موضوع را از شما خواهید پرسید. یکی از مهم‌ترین آنها این است که آیا فرزندتان راه می‌رود؟ درست است که بیشتر کودکان ۱۲ تا ۱۷ ماهه کم‌کم راه رفتن را یاد می‌گیرند، اما پزشک می‌خواهد مطمئن شود که آیا کودک‌تان می‌تواند سینه‌خیز برود، بایستد و خودش به‌تنهایی حرکت کند یا خیر.

پزشک باید قد و وزن کودک را اندازه بگیرد تا مطمئن شود که رشد کودک با سرعت مناسبی انجام می‌شود. همچنین با شما درباره‌ی نوبت واکسیناسیون بعدی صحبت خواهد کرد. برخی از انواع واکسن‌ها در این زمان واکسن هیب (بیماری مربوط به مغز)، ذات الریه، فلج اطفال، MMR (سرخک، سرخجه و اوریون) و هپاتیت نوع A هستند.

سؤالات مهم دیگر پزشک، عبارت‌اند از:

• عادات خواب: کودک‌تان شب‌ها و عصرها چقدر می‌خوابد؟
• عادات غذایی: کودک‌تان چه نوع غذایی (غذاهای جامد) می‌خورد؟ آیا او سعی می‌کند خودش با استفاده از دست‌هایش غذا بخورد؟ همچنین باید با پزشک درباره‌ی تعویض شیرمادر یا شیرخشک با شیرگاو صحبت کنید.
• رفتار: آیا او تماس چشمی برقرار می‌کند؟ آیا نسبت به اسمش واکنش نشان می‌دهد یا به اشیا اشاره می‌کند؟
• بینایی: آیا مدام چشم‌هایش را می‌مالد یا اسباب‌بازی و کتاب را به چهره‌اش نزدیک می‌کند؟
• شنوایی: آیا فرزندتان به سوی صدا برمی‌گردد؟
• صحبت‌کردن: آیا فرزندتان صداها، لالایی یا هر کلمه‌ی دیگری را تقلید می‌کند؟

توجه به بهداشت دهان‌ودندان

یکی از مهم‌ترین مواردی که بیشتر پدرومادرها معمولا اهمیتی به آن نمی‌دهند بردن کودک یک ساله به دندان‌پزشکی است. امروزه انجمن دندان‌پزشکان و انجمن بهداشت اطفال توصیه می‌کنند کودک حتما در سال اول تولد خود نزد دندان‌پزشک برود، زیرا اولین دندان‌های کودک بسیار آسیب‌پذیر هستند. فقط یک سوم مادران به بهداشت دهان و دندان نوزادان خود اهمیت می‌دهند. برخی از والدین فکر می‌کنند بردن کودک یک ساله پیش دندان‌پزشک سبب هزینه‌های غیرضروری می‌شود. درحالی‌که اگر از همان ابتدا به دندان‌پزشک مراجعه کنند، بعدها در هزینه‌هایی که باید بابت دندان‌های کودک پرداخت کنند، صرفه‌جویی می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند هزینه‌های دندانی کودکانی که در یک سالگی به دندان‌پزشک مراجعه می‌کنند تا ۵ سال اول زندگی‌شان، ۴۰ درصد کمتر از سایر کودکان است.

تغذیه

۱. شیر کامل

یکی از تغییرات بزرگ در یک سالگی کودک، افزودن شیر کامل به رژیم غذایی کودک است. به‌دلیل تفاوت طعم شیر کامل با شیر مادر، معمولا کودک به‌سادگی این تغییر را نمی‌پذیرد. بنابراین ابتدا مقدار کمی از شیر کامل را با شیرمادر مخلوط کنید تا مزه‌اش کم‌کم زیر زبانش برود. برای خوراندن شیر به کودک در این سن، بهتر است از فنجان مخصوص یا لیوان به‌جای شیشه‌شیر استفاده کنید، زیرا گرفتن شیشه‌شیر از کودک، خود چالش دیگری است!

مقدار شیری که کودک در روز مصرف می‌کند، نباید کم یا زیاد باشد. در این سن برای او حدود ۴۵۰ تا ۷۵۰ میلی‌لیتر کافی است. بیشتر از این مقدار روی فرایند جذب آهن تأثیر می‌گذارد و با سیر کردن شکم کودک سبب کاهش اشتهای او خواهد شد. ماست و پنیر با وجود آنکه منابع بسیار خوبی از ویتامین D و کلسیم هستند، از نظر مواد مغذی دیگر به پای شیر کامل نمی‌رسند.

. سایر موادمغذی موردنیاز کودک یک ساله

یک سالگی، بهترین زمان برای تنظیم اولویت‌های غذایی کودک است. کم‌کم باید بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات تازه را همراه با سایر موادمغذی به کودک بدهید. برای جلوگیری از خفگی کودک باید این غذاها نرم باشند و لقمه‌ها به اندازه‌ی کوچک انتخاب شوند. اگر کودک حاضر نشد غذای جدید را امتحان کند او را وادار نکنید، اما غذا را به‌سرعت از پیش رویش برندارید. غذا را در مقابل او قرار دهید و در نهایت اگر نخورد، آن را بردارید. کودک یک ساله باید در جمع خانواده غذا بخورد. این بسیار مهم است که ببیند پدرومادرش غذای سالم می‌خورند و غذاهای جدید را امتحان می‌کنند. از سوی دیگر، با دادن میان وعده مناسب برای کودک، می‌توانید کاری کنید به پرخوری عادت نکند.

شیرینی و آب‌میوه‌‌های مصنوعی را تا جایی که می‌توانید محدود کنید. کودک یک ساله در روز فقط باید نصف فنجان آب‌میوه مصرف کند. اگر او به نصف راضی نمی‌شود، آن را با آب رقیق کنید.

تا حد امکان سعی کنید محصولات لبنی و پروتئینی ارگانیک را که در فروشگاه‌های مخصوص به فروش می‌رسند، خریداری کنید.

خواب

۱. الگوهای خواب کودک

الگوهای خواب کودک در طول یک سال کمی تغییر خواهد کرد. او به‌طور متوسط به ۱۱ ساعت و ۱ ربع خواب بدون وقفه در شب نیاز دارد. اما بین ۱۵ تا ۱۸ ماهگی، به‌تدریج خواب صبح کودک کم می‌شود و به‌جای آن مدت طولانی‌تری (حدود ۲ ساعت و یک ربع) در عصر می‌خوابد. این مرحله کمی دشوار است، زیرا یک چُرت کافی نیست و با چرت دیگر هم مدت‌زمان خوابیدن زیاد می‌شود. نتیجه اینکه کودک زیاد خسته می‌شود و شب نمی‌تواند بخوابد. (بسیاری از افراد تصور می‌کنند کودکی که زیاد خسته باشد به‌راحتی می‌خوابد، در حالی‌که کاملا اشتباه است.)

هنگامی که الگوی خواب کودک تغییر می‌کند و ۱۰ تا ۱۱ ساعت بی‌وقفه در شب می‌خوابد، چُرت صبحگاهی‌اش مرتب کوتاه‌تر می‌شود یا اینکه صبح زیاد می‌خوابد و در عوض عصرها از خوابیدن امتناع می‌کند، بدانید که اکنون برای گذار از این مرحله آمادگی دارد. اگر این الگو را به‌مدت ۲ هفته مشاهده کردید، یکی از چرت‌ها را حذف کنید. البته ممکن است گاهی پیش بیاید که دو بار در روز چرت بزند. به‌عنوان مثال، اگر متوجه شدید که کودک در روز بسیار خسته به‌نظر می‌رسد، اجازه دهید دوبار در روز بخوابد، اما خواب صبحگاهی‌اش را به ۴۵ دقیقه محدود کنید.

۲. وحشت شبانه

وحشت شبانه (که با کابوس دیدن شبانه فرق دارد)، معمولا در ۵ درصد از کودکان اتفاق می‌افتد. این تجربه که معمولا در حدود ۱۵ ماهگی کودک رخ می‌دهد می‌تواند هم برای والدین و هم برای کودک ترسناک باشد، زیرا کودک ناگهان با فریاد از خواب می‌پرد و بسیار مضطرب است. در بیشتر مواقع هشیار نیست و حتی ممکن است شما را نشناسد، بترسد و شما را به عقب براند.

نگران نباشید. با کمی نظارت می‌توانید این مشکل را برطرف کنید. مراقب باشید کودک در این حالت به خودش آسیب نرساند. وحشت شبانه معمولا الگوی خاصی دارد. به‌عنوان مثال ممکن است به‌طور منظم ۲ ساعت پس از اینکه کودک خوابید، این اتفاق رخ دهد و ممکن است ۲ تا ۳ شب در هفته تکرار شود.

• چند شب کودک‌تان را هنگام خواب با دقت درنظر بگیرید تا الگوی وحشت شبانه‌اش را پیدا کنید.
• حدود ۳۰ دقیقه زودتر از موعد مقرر او را بخوابانید.
• ۱۵ دقیقه قبل از آنکه با وحشت بپرد، او را بیدار کنید (براساس الگو، اکنون می‌دانید دقیقا چه مدت طول می‌کشد تا وحشت کند). نباید او را به‌طور کامل بیدار کنید، فقط تا حدی که زیر لب چیزی بگوید یا حرکت کند یا بغلتد.
• ۷ تا ۱۰ شب این کار را تکرار کنید. حتی شب‌هایی که طبق الگو، وحشت به سراغش نمی‌آید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: